Dag 60, Sauveterre-de-Béarn naar Ostabat (28 km)

Vannacht redelijk geslapen, helaas waren er geen gordijnen of klapraampjes beschikbaar om het invallende licht tegen te houden. Om 6.30 uur liep de wekker af, wéér hetzelfde lijstje eens afwerken en ook meteen de hele rugzak maar ingepakt. Want de gastvrouw moest eerst naar de bakker voor een heerlijk vers stokbrood en een cerial brood. Het was een uitgebreid en lekker ontbijt. Tegen 8.10 uur vertrokken, ook ik breng eerst een bezoek aan de bakker, voor een van mijn laatste choco du pains, maisson du pain en pain lait. In het dorp ook nog een stop gemaakt bij Pont de La Legende. Deze maakt ook deel uit van het gehele vestingsdorpje. Maar dan ga ik lopen, de eerste 3 km blijken later ook de saaiste te zijn van de dag, over een redelijke drukke asfalt weg lopen. Maar dan ga ik rechtdoor, een steenweg op, het wordt dan meteen genieten, schitterende vergezichten, kronkelende beekjes,enz. enz. Maar het wordt ook meteen zwaarder met een eerste kuitenbijter door het bos. Maar bij aankomst boven in het bos staat er een mooie oude grenssteen te wachten van het departementen (Bearn, Navarre, en Soule) en weer een prachtig uitzicht. Dit is echt waar ik blij van word. Als iemand die van bergen en uitzichten houd. Ik kan dan ook niet wachten op de Pyreneeën, waar ik nu al 3 dagen tegen aan mag kijken. Ik word er gewoon blij van als een klein kind in een snoepwinkel. De route blijft maar steeds afwisselend, dan een klimmetje over een stenen pad, een afdaling door het bos of weer een stuk graspad. Heerlijk die omgeving hier en ook nog super fijn wandelweer 20- 23 graden met een zonnetje erbij. Op 16 km besluit ik een stop te maken om iets te eten (11.15 uur) in Saint-Palais. Eerst even de kerk bekijken maar hier is een eucharistie viering bezig. Het is namelijk bevrijdingsdag in Frankrijk, het einde van de eerste wereldoorlog. Na de dienst wordt er door de veteranen een krans gelegd ter nagedachtenis aan de gevallenen. De burgemeester spreekt de mensen toe en na het franse volkslied en een minuut stilte is de plechtigheid voorbij. Ik word ook uitgenodigd om mee te gaan naar het café voor koffie en een petit broodmaaltijd. Na ruim een uur ga ik verder er zitten nog twee kuitenbijters in de route. Waarvan de laatste de zwaarste en de mooiste is. Ee klim van 2 km naar een kapel. Boven bij de kapel heb je een waanzinnig uitzicht over de vallei. Het hart gaat hier sneller kloppen. Van hier uit is het nog ong. 5 km langzaam dalen en soms nog een klimmetje naar Ostabat. Het regent wel al inmiddels. En soms ontstaan er weer watergeulen. In Ostabat aangekomen eerst naar een bar voor een biertje. Hier zitten twee Nederlanders ( Wout en Jjan)en een fransman ( Jean) uit de Elzas en ze spreken duits met elkaar. We hebben meteen met ons vieren de grootste lol. En het ene biertje na het andere vloeit door mijn keel. Na anderhalf uur moet ik weer verder gaan, 1km tot aan mijn gite, bij een bask. De Gainako Express gite.Het moet daar elke avond gezellig zijn. Na aankomst ga ik eerst douchen, wassen en dan tante Paulien bellen, zij is vandaag namelijk jarig. Al vast iets aan de blog werken en met mede pelgrims kletsen. Om 19.00 uur is avondeten. Eerst wordt het volkslied van de Basken gezongen, gevolgd door het pelgrimslied. De stemming is meteen goed. Het eten is eerst soep, dan omelet met brood, dan een baskische aardappelschotel. Dan kaas en baskische taart en tot slot koffie of thee. Dit alles met baskische wijn. Natuurlijk moet elk land een lied zingen. Wij zijn met twee limburgers en zingen het lied "de beste sjot". Het blijft lang gezellig, alleen de belg zingt geen lied, zelfs nieteen van K3. Na deze superdag van lopen, mensen ontmoeten en lekker eten wordt het langzaam tijd voor een lekker bedje.
Morgen alweer de laatste volle wandeldag in Frankrijk. Het gaat dan 21 km naar St. Jean-Pied-de Port. Dit wordt andermaal een mijlpaal voor mij. Ik kijk er al naar uit om door de poort van St, Jacques te lopen.

Welterusten pelgrim Fred.
"Skippy"