Afscheid genomen van collega's

Vandaag was het mijn laatste werkdag, de hele week heb ik al op 60% gewerkt voor mijn gevoel. Steeds spraken me collega's aan over mijn tocht. Ze zijn allemaal onder de indruk en zijn erg benieuwd naar mijn "avonturen".

Maar vandaag was het toch nog een tikkeltje erger, zelf had ik toch wel een vreemd gevoel. maar ja dacht ik, kom op, alles komt goed.
Als ik 's ochtends op het lab kom hangen er op de looproute naar de kantine overal foto's op met daarop de bekende jacobsschelp en een richtings pijl. "The journey starts here".
Alles wat ik vandaag doe, doe ik voorlopig niet meer. Oh ja nog even een herhalingscursus reanimeren. Ook verheugde ik me al op de lunch want er was een lunch georganiseerd door de mensen van de kascommissie.
Maar eenmaal in de kantine, bleek van dit alles niets te kloppen.
Wat blijkt mijn directe collega's van de bindingsanalyse hebben voor mij speciaal een Frans-Spaanse lunch georganiseerd met stokbrood croissantjes, jam, kaasjes, chorizo worst enz enz. Dus afscheid nemen samen met de collega's bij een super verrassende lunch.
Als dan ook nog mijn leidinggevende een speech heeft voorbereid, krijg ik het toch van binnen even moeilijk.
Van al mijn collega's krijg een schitterende kei met alle namen erop, ze willen wel dat ik deze mee neem op mijn camino, maar ja helaas heb ik al mijn rugzak ingepakt.
In de middag komen steeds meer collega's langs om mij succes te wensen en dat ze het super vinden dat ik dit doe.
Met een raar gevoel verlaat ik om 16.30 uur mijn werkplek.

Vanaf deze plaats wil ik de mensen die de zeer verrassende lunch georganiseerd hebben van harte bedanken, super gewoon.
Tevens iedereen wil ik iedereen bedanken voor de cadeautjes en de vele steunbetuigingen.
Ik ga jullie zeker missen.