Dag 88, Barbadelo naar Gonzar (27 km)

Vannacht zeer goed geslapen. Zelfs niet mee gekregen dat Agota zich niet lekker voelde. Maar dan maakte Julia mij wakker. En inderdaad echt goed zag Agota er niet uit. Ik heb ze eerst eens gevraagd wat het probleem is. Ze heeft buikpijn en veel dorst. Ik heb haar een pijnstiller gegeven en een o.r.s. oplossing klaargemaakt. Na een kwartier is ze gelukkig in slaap gevallen. Ik ben dan ook weer ingeslapen. Om 6.10 uur maakt Julia me weer wakker, ze vertelt dat Agota nog slaapt. Ik ben opgestaan en mijn ochtend programma afgewerkt. Daarna Agota gewekt en ze zag al wat beter uit. Ik heb haar rugzak ingepakt en uiteindelijk zijn we tegen 7.15 uur vertrokken. Helaas zonder ontbijt, want het gaf hier namelijk niets. Maar over 2 km zou er een bar zijn. En inderdaad er was een bar maar helaas was deze al een paar jaar dicht. Dus de enige optie is verder lopen. Ik heb nog een paar muesli repen. Gelukkig bereiken we na 8.1 km ( Morgade ) een bar. Hier nemen we een stokbrood met ham, kaas en cafe con leche. Na dit "ontbijt" gaat het verder. Het is en blijft tot nu toe weer een super route, mooie vergezichten, schitterende kleurenpracht door de zon en nevel. We lopen door de velden, over bospaden en door mooie uitgestorven gehuchten. Ik loop samen met Jean want Agota gaf bij het "ontbijt" aan dat ze het rustig aan wil doen. Ik zeg haar wel dat zij zich moet melden als de situatie verandert. In Portomarin stoppen we weer om iets te eten en te drinken. Na een half uur gaat het verder, gelukkig niets meer gehoord vanuit Hongarije. Tegen 14.15 uur arriveren Jean en ik in Gonzar. Het laatste deel vanaf Portomarin was niet meer spectaculair. Langs de weg, op een kiezelpad. Eerst lekker douchen en dan weer de was wassen. Natuurlijk ook even mijn steunpunt gebeld in Brunssum. Nog steeds niets gehoord van Agota en Julia, goed zo. Eerst nu een biertje drinken en dan gaat plotseling de telefoon. Agota aan de telefoon, ze heeft mijn tips opgevolgd en het gaat weer beter. En ze zijn zelfs al een dorpje verder gegaan dan waar ik slaap; zodat ze morgen weer iets rustiger aan kunnen doen. De rest van de middag lekker ontspannen op bed gelegen. En alvast iets geboekt voor ons drieën morgen. Zonder onze Duitse "schoorsteen vrienden". Tegen 19.30 uur gaan we eten in de auberge, een gezamelijke mix salade ( met Jean) en daarbij een buffalo steak. Deze was echt super. Een van de beste maaltijden in Spanje. Als toetje een cafe con leche. Tegen 22.00 uur belt Agota nogmaals en vraagt of ik al slaap, ik vertel dat ik nog buiten alleen zit en de blog schrijf. Zij ligt al in bed, en de auberge is ook goed, ze hebben een 2 pers. kamer genomen om lekker even alleen te zijn. En dat is hun goed bevallen. Wel vertelt ze nog dat de kamer groot genoeg was voor nog een persoon. We hebben afgesproken dat we hun morgen oppikken op weg naar Pontecampana (22 km). Ik merk aan bijna alles dat ze beide angst hebben voor het afscheid nemen, als onze mooie camino ten einde is. Maar voor mij betekent de camino het begin van een "nieuw" leven. De camino heeft mij gegrepen, en ik heb al vele nieuwe gedachten in mijn hoofd zitten. Deze zijn alleen beschikbaar voor mijn allernaaste. Al met al ben ik ontzettend blij dat het Agota weer goed gaat. En ze heeft vandaag weer even de tijd gehad om met Julia alles op een rij te zetten. Het zijn zusjes die voor elkaar door het vuur gaan.

Welterusten pelgrim Fred.
"Skippy"