Dag 92, Mt Gozo naar Santiago de Compostela (5km)

Vannacht eigenlijk alleen in bed gelegen. Ik ben rond 23.30 uur gaan slapen. Tenminste, dat was de bedoeling. In plaats daarvan heb ik de camino wel 10 maal gelopen, en wel 1000 maal afscheid genomen van nieuwe dierbare vrienden. En van Agota kan ik nog herinneren, dat ik alleen maar afscheid was aan het nemen. En dan gaat de wekker om 6.30 uur. Ik vraag aan Jean, goed geslapen?, en hij antwoord passend, ik ben kapot van de vele kilometers lopen van vannacht. Na het ochtend ritueel vertrekken we om 7.30 uur voor de laatste 5 km naar Santiago. Het weer is niet zo goed, motregen en ochtendnevel. Waarschijnlijk wil iemand boven ons dat we nog een kleine douche krijgen, voordat we straks naar de pelgrims mis gaan. Het is een kleine processie richting Santiago. En bij een naambord Santiago worden de eerste foto's gemaakt. Als we het oude centrum in lopen, vlak voor de entree poort, ligt aan de zijkant van de kathedraal, San Martin Pinario. Een oud klooster waar men nu kan overnachten. Ik neem met Jean een 2 persoons kamer, € 65 per nacht, waar we dan 2 nachten slapen. Jean gaat dinsdag naar huis en ik vertrek dan voor een extra wandel rondje van 7 dagen naar Fisterra, Muxia en retour. Na dat we de kamer betaald hebben, laten we eindelijk eens onze rugzakken achter en gaan ons verdiende credentiaal halen. Gelukkig is de wachttijd misschien een kwartier geweest. Dan het beeld van de H. Jacob omarmen en tot slot naar het plein voor de kathedraal. Ik loop meteen naar het midden van het plein en ga zitten en dan komen alle emoties vrij......, na een min. of 10 kom ik waarschijnlijk terug op "aarde". Dan eerst alle mede pelgrims omarmen en feliciteren. Dan wordt het tijd om mijn grootste volgers te bellen. Mijn zus Monique en mijn steunpunt in Brunssum, Minie en Nico. Zij hebben mij 3 maanden altijd door dik en dun gesteund. Een dikke knuffel voor jullie alle 3. Natuurlijk ook mijn neef Rolf en Janine gebeld en even zo Ellen en Ivo, en dat op zondag voor 10 uur, vergeef me a.u.b. Inmiddels komen er ook al gelukwensen binnen via de blog en sms. Allemaal hartelijke dank, het is hartverwarmend. Dan wordt het tijd om naar de kerk te gaan. Maar wat op dat moment gebeurt, kan alleen op de camino gebeuren. Vanachter springt me iemand om de hals..... Het is Agota, ik kan het niet geloven en een tweede waterpartij komt naar buiten. Zij waren gisteren al aangekomen in Santiago, maar eerst om 13.30 uur. Dus hadden ze besloten om vandaag naar de pelgrimsmis te gaan en dan met de bus naar Fisterra. Maar dit idee werd meteen in de prullenbak gedeponeerd. Als we om 11.00 uur de kathedraal betreden is deze al bijna helemaal vol. Gelukkig vinden we nog een bank waar we allemaal kunnen zitten in een zijportaal. De mis is zo indrukwekkend en zeker als alle landen worden voorgelezen die vandaag zijn aangekomen. Ook worden die pelgrims genoemd die van thuis zijn vertrokken. Ik ben vandaag de enige uit Nederland "Fred Vliegen Ollanda".De emoties gieren door mijn keel. In 2 woorden kort samengevat, overweldigend en emotioneel. Na de mis eerst ergens rustig met z'n drieën ( Julia, Agota en ik ) een cafe con leche gaan drinken, met een Santiago koek erbij. Even rustig bijkomen van alles. Na een kwartier, vraag ik, wat hun plan b is. Ze gaan morgenochtend met de eerste bus naar Fisterra en komen met de laatste bus terug, en dan dinsdag terug naar huis. Dus morgenavond is dan definitief het laatste moment dat we elkaar zien, maar zeker niet voor altijd, want mijn eerste bezoek aan Agota is al in de maak. En wie weet....? Dan wil Julia even met haar zusje gaan shoppen. Oké, geen probleem. Ik bezoek ondertussen de "huiskamer van de lage landen" . Een huis waar Nederlandse pelgrims elkaar kunnen ontmoeten en kunnen kletsen met vrijwilligers van het Nederlandse genootschap van pelgrims. Ik word hier warm onthaald als, dat moet Fred zijn. Die lange Nederlander die vanuit Nederland loopt met een grote rugzak en naast hem steeds een fotograferende meid. Een leuk welkom dus. Nu ook al bekend op de Spaanse camino. Het is erg gezellig. Maar na 1,5 uur terug naar het hotel. Hier hebben we afgesproken om gezamelijk te gaan eten. De hele groep gaat mee, behalve Gundolf en zijn vrouw Anne. We komen uiteindelijk terecht in een leuke tent. Ik neem een mix salade en een visfilet met frites in een roomkaas saus. Natuurlijk met tino vino del camino. Iedereen geniet van zijn eten. Nadat de rekening betaald is lopen we terug naar het hotel en nemen hier nog een lekker dessert samen. Onder genot van tino vino del camino komen allerlei gebeurtenissen weer naar boven en kletsen we gezellig door tot in de kleine uurtjes. Morgen kan iedereen uitslapen. We hebben een rustdag in Santiago, of zoals Agota en Julia, die de bus naar Fisterra nemen. Ik ga morgen relaxen en kijken voor het meest vervelende ding van de camino, de terugreis regelen. Het allerliefste was ik ook te voet weer terug gelopen naar huis. Maar ja, ....

Welterusten pelgrim Fred.
"Skippy"