Dag 63, Roncesvalles naar Larrasoana ( 28 km)

Vannacht niet echt super geslapen, de eerste uren tot 4 uur gingen goed. Maar toen dacht die ene Spanjaard in onze "coupé" ik ga me alvast voor bereiden op de tocht van dadelijk. Hij staat luidruchtig op en gaat douchen en als hij terugkomt begint hij te rommelen met de rugzak. Inmiddels is onze vriend Koto uit Japan ook wakker en hij gaat doodleuk vanaf zijn bed skyppen met vrienden in Japan. Super manier om wakker te worden. Om 6.00 uur ook maar opgestaan van ellende en eerst aangekleed en voeten verzorgd. Hierna rustig ingepakt en alvast wat gegeten. Ik had nog een klein stokbrood in mijn rugzak en dat moest wel op. Het was tamelijk droog, maar ja, met wat smeerkaas gaat het. Frans van gisteren wilde eerst nog wat aan zijn blog knutselen. Ik ben dan tegen 7.30 uur vertrokken. Het ziet kleurrijk uit alle pelgrims zo achter elkaar lopend. In het eerste dorpje na 3 km, Burguete, heb ik een kop koffie genomen met een lekker stokbrood met chorizo worst. En dat smaakte super. Misschien wel de vervanger van mijn choco du pain. De route verloopt over mooie onverharde wegen. Soms door bossen en soms door graslanden. In Linzoain (12 km) nog een kleine pauze gemaakt omdat ik gewoon zin had in een kop koffie. Want het is nog tamelijk fris. Ongeveer 15 tot 18 graden vandaag tijdens het lopen met daarbij soms een zonnetje en soms een koel briesje. Tegen 13.15 uur bereik ik dan Zubiri (22 km) het eindstation van vele pelgrims. Hier doe ik lunchen, ik tref nog een paar gezellige pelgrims terwijl ik weer geniet van mijn bruin stokbrood met chorizo worst met sla en tomaten, daarbij een kop koffie. Tegen 14.00 uur ga ik verder voor de laatste
5,6 km naar Larrasoana. Het gaat tot het einde berg op en berg af. Na aankomst in Larrasoana eerst een biertje drinken. Hierna maar eens gaan kijken voor de slaapplaats in de refugio municipal. Ik heb een slaapplaats gekregen voor € 6, in de gids staat zelfs dat dit de slechtste refugio in de provincie is. En inderdaad, de douches zijn koud en de stapelbedden zijn ook van voor de eerste wereldoorlog.Maar ja, het heeft ook een voordeel, het slechtste hebben we dan ook wel al gehad. Eerst even naar de supermarkt voor wat fruit voor morgen en dan even relaxen. Alvast menu pelegrini gereserveerd voor vanavond om 19.00 uur. Dan douchen en wassen en alles is ijskoud. Om 18.30 uur alvast met de blog begonnen. Maar dan eerst eten, eerst pasta, dan beef met aardappelen en tot slot rijstpudding.Onder het eten hoor ik dat een Italiaans meisje van rond de twintig buiten gaat slapen vanwege het feit dat er geen slaapplaatsen meer zijn en ze weinig geld heeft. Een vrouw uit Malta heeft haar al aangesproken dit niet te doen en gewoon met haar mee moet gaan om in de refugio te gaan slapen. Maar dat wil ze niet want ze heeft niet veel geld. Ik ga ook nog maar eens met haar praten en de vrouw uit Malta komt er nog bij, en het lukt ons om haar over te halen, ze slaapt dan toch binnen. Ik trakteerde haar nog op een kop thee en morgen onder het lopen ga ik eens even met haar kletsen. Ik heb tenminste nu een goed gevoel, zeker als ik hoor dat ook de andere 14 mensen een slaapplaats hebben in het dorpje. Want als pelgrim help je elkaar. Hierna nog met Gundolf uit Duitsland een glas rode wijn gedronken op het goede resultaat. Tegen 21.00 uur klaargemaakt om naar bed te gaan. Daar schrijf ik nog even aan mijn blog.
Morgen gaat het voor 21 km naar Cizor Minor net achter Pamplona.

Welterusten pelgrim Fred.
"Skippy".